Vakantie

De afgelopen weken zijn we op bezoek geweest bij vrienden in Portland. Heerlijk om er eens helemaal uit te zijn met alleen ons tweetjes. We hebben in de provincie Oregon een dikke week rondgetoerd, voor iedere natuur- of tour liefhebber beslist aan te raden. Wij gingen gewoonte getrouw zigeunerend kris kras door de provincie en zochten via de TomTom het dichtbijzijnde Hollyday Inn expres met bubbelbad en zwembad op. Zaalig!
Natuurlijk flink inkopen gedaan voor ons B&B. Want met die dollar is alles goedkoper dan in La Douce France of Het Koude Kikkerland.
En het jengelt voortdurend door je hoofd: hebben de leidingen het gehouden, want Freriks meldde de aangename temperatuur van -20C. Of vraag je je af: is er niet ingebroken. Voor dat laatste heb ik welliswaar van alles in en aan elkaar zitten lassen, dicht gemetseld, en dingen gebarricadeerd en iets voor de beveiliging geregeld. Het moet nu heel wat moeite kosten om binnen te komen. Veilig is maar veilig niet waar? Maar ja je zult altijd wel iets vergeten af te sluiten of onvoldoende af te sluiten. Kansen zat om op je gemak om het huis te sluipen, het is 'savonds pikkedonker in onze omgeving. En daar waar verlicht moet je maar net de "pech" hebben om gesnapt te worden. Daarom heb ik overal waar zinvol duidelijke tekens van veiligheidsmaatregelen zichtbaar gemaakt zoals sloten op hekken en deuren. Afdoende? Ach dat is relatief, zelfs fort Knox heeft zwakke plekken.

Na twee weken bijkomen en bijkletsen kwamen we afgelopen zondag op schiphol aan en zijn we rechtstreeks uit het vliegtuig via Maurik naar MSP gereden. Een dodemansrit bleek achteraf. Fannie en ik waren natuurlijk helemaal afgepijgert, en Wim ach die had blijkbaar meer belangstelling voor de GPS dan om iemand wakker te houden. En zo zat iedereen in zijn eigen gedachten verzonken in de donkere wereld door zware regen en sneeuwbuitjes te ploeteren om diep in de avond eindelijk in MSP aan te komen. Twee uur vertraging had het slechte weer ons gekost. Maar, er was niet ingebroken en de leidingen waren niet gesprongen, opluchting. Het huis was bar en bar koud, 5.6 graden celcius. Na anderhalve dag stoken is het eindelijk te harden in huis en kunnen we de kamerjassen respectievelijke dikke vesten uit doen.

De schapen hebben de paar weken alleen prima overleefd, die kun je nog eens om een boodschap sturen... Je ziet wel dat het gras op veel plekken gemillimeterd is maar dat kan alleen maar ten gunste van de volgende hooi-oogst komen. Zal ook maar eens beginnen met het bijvoederen met hooi en brokjes. Een nieuwe liksteen hangt al klaar. En al loerend naar de schaapies konstateer ik dat de twee madammekes alle tekenen van drachtig zijn vertonen. De anderen zijn later gedekt dus dat zal dan nog ff op zich laten wachten voordat dat zichtbaar wordt.

Maandag s'avonds Fannie's vriendin Junko van de TGV opgehaald uit Epinal. En omdat de TomTom volledig an slag af was ging dat met een enorme omweg - van snelste route gesproken. We kwamen door dorpjes en over erg bochtige weggetjes die die naam niet zouden mogen dragen. Uiteraard nergens verlichting van de weg, nat, soms sneeuw, en dan maar voorzichtig de bochten omschuiven. Iets om overdag nog eens dunnetjes over te doen dachten we. Maar denk je dat TT de route kon herhalen? Impossible! Eigenlijk zouden we van de makers van dat product geld moeten terugkrijgen voor inadequate kaarten en routering software. Junko stond ons bibberend op te wachten. De rit naar MSP terug was stukken korter, mijn binnendoor sluip door kruip door route in het donker rijd ik dan nog altijd in 40 minuten.
En dan kan het feest nu beginnen.
Fannie gaat weer helemaal los met koken en Wim maakt vanavond weer zijn wonder pizza en op oudejaar gaan we oliebollen bakken, die waren vorig jaar ook niet echt vies, zo bedoel ik maar.

Gisteren kwam de tegelaar als afgesproken (!??) opdraven om de anderhalve meter van de overloop nog te leggen, een beetje nawerk van het voegen en dan is de vloer nu echt klaar. Maar hoe een ervaren bricoleur er een dag over moet doen om die 1.5 meter tegels te leggen is ons een raadsel gebleven. Afijn het vereist nog enige afwerking van mijn kant en dan kan de overloop ook weer van de lijst afgevoerd worden. Volgende project: de lambrisering van de muur boven de trap. Dan kan Fannie daarop weer haar 1000m2 barriere gaan slechten met het verfwerk. Dat wordt een beetje balanceren op een ladder dus die meters zullen wel de mijne worden.

Dezelfde dag ook afspraken gemaakt voor het plaatsen van de keuken: 28/29 januari. Dan zou de kachel en het voegen van de muren de komende twee weken af moeten komen. De kachel komt maandagmorgen, dat wordt nog en gesleep!
Nu resteren alleen nog de ramen van het nieuwe gasten appartement. Het begint er echt op te lijken dat de winter projecten volgens plan af komen.

Het is intussen woensdag. En hebben we, je kunt het niet laten, toch nog snel ff wat materialen ingekocht om de leidingen voor de nieuwe keuken aan te kunnen leggen. Dat is een klusje voor morgen. Mooi soepel 5 aderig draad voor het fornuis was ook zo gepiept in onze favoriete brico. En wachtende op de mega pizza zijn de meiden aan het schilderen geslagen van de muren in het appartement.

kerstkaart

Elk jaar ontwerpen we zelf een kerstkaart. Nu ook, ff tussen het schilderen en lassen doorgefietst. Uiteraard brandt de strijd dan los over kleuren tekst afbeeldingen, dus meestal ontstaat er een versie met volgnummer 2009_h,i,j of zo.

Voor dit jaar is het deze geworden.

En vanuit deze plek wensen we van ons beiden iedereen het beste voor het komende jaar.


PLANNEN

Goede voornemens, ergens schiet me iets als hm-hm-hm is geplaveid met goede voornemens. ;=)
Volgend jaar gaan we weer verder met het uitbreiden van Le Mouton Qui Rit, wordt de douche, walkin-closet en een zwembad gerealiseerd

Winter

De dagen worden langer, de temperaturen zakken. Er ontstaat een dagelijkse routine als het kruien van hout, kachel leeghalen, vuurtje stoken, lekker kletsen via het internet met de rest van de wereld. Veel mailen, werken aan de THOCP.net site en genieten van de omgeving als het even helder weer is. Het is doodstil in huis.

Na het avontuur van de tegelaar, moet ik ff bijkomen, even pas op de plaats en wordt er begonnen aan de voorbereiding van het volgende seizoen. Struin het internet af op vermeldingen van ons B&B meld de B&B aan op sites die me nog handig lijken - wie nog een tip heeft om ons extra te promoten schroom niet om dat te vertellen.

Ook maar eens aan de admin werken. Want het verzoek van de belastingdienst om een bijdrage zal elk moment in de brievenbus vallen, denk ik.

We hebben besloten om voor volgend jaar toch maar een zwembad te gaan aanleggen. Dat zou pas in een latere fase van het project gedaan worden maar iemand uit de oude buurt in Maurik had een gouden tip. Hierover later meer. Het zal de nodige toestanden met vergunningen enzo wel weer opleveren maar dat merken we dan wel weer.

Over het tuinontwerp hebben we het nu, ook iets wat voor de eerste gasten in juni komen klaar moet zijn. Over het centrale deel zijn we het nu wel eens: een ondiepe waterbak met aan de kop ons nieuwe buddha beeld als piece de resistance. Daaromheen wordt dan de rest van de tuin gecre-eerd. Fannie wil bloembakken hebben om daar het een en ander in te kweken. Bijvoorbeeld tuinkruiden voor de kokerij. Natuurlijk ook iets voor de broodnodige geraniums, iets waarvan zij vindt dat dat bij een frans huis hoort. Nou ja, we denken er eens intensief over na hoe de tuin verder uitgewerkt moet worden.

Eerst maar eens het huis op orde brengen voor de kerst. Junko, en Wim komen ons deze donkere dagen opzoeken. Dus dat wordt weer gezellig. Nog ff een klusje van water en zo met Wim. En dan eens kijken of we een tripje in de omgeving met zijn allen gaan maken.

Tot zover dus geen schokkende zaken.

Vloer rvd

De vloer ligt erin! Hoera zou je denken. Maar ik ben niet in een juichstemming, hoe kan dat nu, vraag je je af. Het is al dat gedoe er omheen. De pogingen om je voortdurend onder druk te zetten en in een hoekje te drukken. En dat opscheppen over hoe goed zijn werk wel niet was. Daar dacht ik het mijne toch wel van. In plaats dat ie gewoon zijn werk zou doen, en op tijd een besluit had genomen om de handel enigszins uit te vlakken. Maar het duurde en duurde maar. De afspraak was dat het afgelopen vrijdag klaar zou zijn. En door zijn getob werd het opleveren steeds maar uitgesteld. "Ik doe toch mijn bestens" kreeg ik bij herhaling te horen.
GEDOE
Op vrijdag avond begon ie: "ik kom zo naar u toe voor de betaling". Mijn wenkbrouwen konden niet veel hoger dan mijn kruintje komen van verbazing. En zei ik zeer resoluut, maar u bent nog niet klaar dus wat had u er van gedacht om pas daarna weer om geld te komen vragen. Tot mijn totale verbazing zei ie: "daarmee neem ik wel een risico". Nu is mijn frans niet zo geweldig nog, dus ik vroeg hem dat nog een keer te zeggen. Maar het was goed verstaan. Je valt van de ene in de andere verbazing bij die gosert. Op mijn vraag "hoezo?" Kwam geen echt antwoord, maar zijn mompelen en lichaamstaal gaf wel aan waar hij op duidde. Zo'n beetje als, dan kom ik vrijdags thuis zonder geld, en misschien betaald u me wel helemaal niet. Tsja er zullen best wel fransen zijn die een dergelijk kunstje flikken. Vast wel. En dat is wellicht ook de reden waarom ze je altijd onder druk proberen te zetten om toch maar vooral alles vooruit te betalen. Amme hoela!
Dus ik stamelde, totaal uit het veld geslagen, zoiets van, als u klaar bent wordt u betaald, basta. Wat krijgen we nou. Na enig gebrabbel kwam er dan uit: goed, goed maar kan ik dan morgen (zaterdag) terugkomen om het af te maken, het is nog een paar uurtjes. Ja die overloop daar heb ik nog geen tegels voor, dat doen we dan weer een ander keertje. En hoe je ook tegen die gast aanpraatte je kreeg er geen duideljke afspraak uit wanneer dat wonder dan wel zou geschieden. Die leeft totaal in zijn eigen wereldje, zou dat iets als een autistisch trekje zijn?

ZATERDAG
De zaterdag brak aan, 10 uur, 11 uur, geen tegelaar. En nu begrijp ik waarom hij zei dat ie een risico liep. En waarom het goed was geweest om voet bij stuk te houden en pas te betalen als het klaar zou zijn. Natuurlijk is het redelijk om een voorschot te vragen bij aanbesteding, materialen moet worden gekocht. En ik vond het ook nog redelijk om een tweede termijn te geven toen ie met veel getob zo'n beetje over de helft was. Maar in frankrijk als je je zin, en dat waar je recht op hebt, wilt krijgen moet je je poot behoorlijk strak houden. Dat zijn de wijze lessen die je al doende leert. Hoezo risiko? Nou bijvoorbeeld omdat het werk niet zo geweldig is als je zegt bijvoorbeeld en je daarom niet betaald wordt? Er werd bij voortduring met volle overtuiging beweerd dat zijn werk het best mogelijke was. De ironie! Zelfvertrouwen is altijd prima, maar zelfoverschatting komt je duur te staan, meestal. Het gefoeter over de situatie, de moeilijkheidsgraad, werd steeds luider tijdens zijn werk. En je hoorde dat op een gegeven moment beneden nog, waar ik aan het knutselen was. "Travaille de putain" (beleefd vertaald: klote werk) klonk het telkens, zichzelf beklagend. Hij had het zwaar, de arme. Maar in een later gesprek gaf ie ook wel toe dat het vaak niet anders was. Dan waarom dat hele toneelspel opgevoerd? Ach uiteindelijk draait het allemaal om geld, en om dat zo snel mogelijk en zoveel mogelijk uit de klant te persen. En alle middelen zijn toegestaan zal daarbij wel gedacht worden. Het telkens aandringen op betalen, het naar voren halen van betaal termijnen terwijl daar niet over is gesproken, over termijnen ueberhaupt niet. Het afhouden als ik dringend om een kopie van de offerte vraag (bleek later weer een truc op te leveren). Een factuur, ja die krijgt u als ik klaar ben. Een recu van het reeds betaalde? Maar u heeft helemaal geen vertrouwen in me he? In mijn hoofd kaatste een bulderende echo van mijn lach van het ene oor naar het ander. Je blijft beleefd en zegt dan maar: dat dit de manier is waarop we zaken doen. Bij betaling hoort een recu, er hoort een offerte bij, en een afrekening een faktuur dus. Meneer speelde de beledigde onschuld. Maar wie trapt daar nu in, vroeg ik mezelf. Toneel, niets anders.
Maar goed hij kwam uiteindelijk toch aanzetten tegen twaalven, met kind. Zijn probleem dacht ik. Maar later werd dat kind weer als pion ingezet om iets af te dwingen, en dan moet je hard zijn. Die vloer zal vandaag af komen en daarmee basta! Tegen zessen was ie nog bezig met voegen, en tegen tienen, en tegen elven. Om middernacht was meneer nog bezig, wat vrat ie allemaal uit dan. Een vloertje voegen mag toch nooit zo lang duren! Ik toog maar weer eens naar boven, want ik wilde nu eindelijk wel eens gaan slapen zei ik. Nou nog een half uurtje. Mijn sputteren hielp niet veel.
En toen begon ie over die 1,5 vierkante meter van de overloop. Dat ie dat als extraatje zag. O gottogot dacht ik, nu begint het.

Maar het franse volk en diens gewoonten zijn aandachtig bestudeerd, zeer aandachtig. En je bent de nodige ervaringen rijker. Reeds lichtelijk geergerd zijnde, sterker nog je bent moe van een hele dag knutselen, en je wilt geen gezeik aan je oren vooral omdat alles opgelegd pandoer is. Terwijl zaterdag toch meestal een rustige dag is voor inkoop van leuke spulletjes voor de verbouwing en een beetje shoppen. Koop dan vaak ook mijn wekelijkse dosis aan leeswerk. En dat alles was me door meneer door de neus geboord.

DUS!

Je acteert. Je ontploft van woede, je begint heftig te roepen, met wilde gebaren - die horen er echt bij anders is het niet echt. Je maakt de rest van de wereld uit voor alles en nog wat, vooral de fransen die je hebben besodemietert passeren dan een voor een de revue. En gaat hij zich bij dat rijtje voegen? Over vertrouwen gesproken! En dat dit de zoveelste poging is van hem om onder het kontrakt uit te komen. Natuurlijk was dit besproken, waarom had ie anders het vloertje aangeheeld? Nou dan, nou!
Heerlijk! Ik liet me helemaal gaan. En tot mijn stomme verbazing bond ie in! Zou ik het truukje dan doorkrijgen hoe om te gaan met fransozen? En ik besloot met, ik zit beneden en als u klaar bent ligt er een check minus een paar honderd voor het nawerk. Weer gesputter, maar ik draai me zonder iets te zeggen om en loop naar beneden.
Het gekke is als ik boos wordt begin ik vloeiend frans uit te kramen, die gosert was ook helemaal onder de indruk, hi hi

Genietend van de wijn zit ik in de kamer mijn nieuwste aanwinst door te bladeren: low firing techniques. Geweldig interessant om dat te gaan doen. Maar eerst die verbouwing achter de rug en dan gaan we er voor. Kleien kleien kleien, totdat het me in de slaap mijn neus uitkomt. Dat beloof ik me heilig.

TWEE SLAAT DE KLOK
Om TWEE uur in de nacht gaat ineens de deurbel, en geklop op de deur. Zie ik die kop van hem. Wat nu weer! Oh de cheque. Glasje wijn erbij, en het voorbereidde overzicht van de totaal afrekening. Begon ie ook nog het offerte bedrag in twijfel trekken. Nou breekt me de klomp, waarom geeft ie het niet op! Op een bepaald moment besef je toch wel dat het schaduwgevecht wat is gelevert, dat je dat verloren hebt? Maar ook dat is typisch frans, doorgaan, ook tegen beter weten in. De offerte ligt in de auto, kan ik er zo bijhalen! Liegbeest denk ik dan maar. Nou geef hem dan maar, dat is precies waar ik nu al dagen om zeur. Einde, ook van die schijnbeweging. Dan gaat het om de BTW. Maar ik ben resoluut. Dat gaat er van af voor de schapen, wat overblijft komt 5.5 btw overheen, dan zijn dit de voorschotten geweest blijft er dit over, ik betaal u nu dit en de rest volgt als u de overloop klaar heeft.

BIOS
Opeens meurt het vreselijk, alsof er een dood varken ligt te rotten. BIOS!!! Die zit met volle overtuiging in zijn kattenbak te ruften, mijn hemel, dat zo'n klein katje zoveel stank af kan geven. Van ontsteltenis trekken we naar de andere kamer, wat stinkt dat. Hij helemaal ontsteld, zijn dochter totaal overwelmd van de stank, en ik uit mijn humeur om twee uur 's nachts.

FINALE
Na nog wat gesputter over het restant en wanneer de overloop precies gelegd ging worden, alweer geen nauwkeurige datum. Maar dat moet je van een gemiddelde franse ondernemer ook niet vragen. Blijkt dat zijn karretje het opgegeven heeft. Of ik die effe wil aantrekken. Hij had wel kabels en bevestide die ergens onder aan mijn auto, na inspectie waaraan dan precies, je weet maar nooit met die gasten, hop de handel aangetrokken. Koste hem nog wel eerst een sjor band, maar de tweede hield. Afijn om half drie midden in het dorp met twee ronkende auto's namen we afscheid. Glipte nog wel ff naar boven om te kijken naar het eindresultaat. Nee de vloer was niet spic en span, "merde" (shit!) gilde ik. Maar ja niets meer aan te doen, dronk nog een glasje en dook eindelijk mijn bed in. Om drie uur was ik bewusteloos.

De volgende ochtend bij daglicht ziet de vloer er zo uit:


Die waas gaat er gemakkelijk af, blijkt na een beetje vegen, en dan als afwerking nog na-dweilen denk ik. Zal wel weer een morgentje kosten.

TENSLOTTE
Wat ik me nu, zondag, zit af te vragen waarom dit soort dingen met zoveel gedoe en toneel gepaard moeten gaan. Zo langzamerhand moeten ze toch wel weten dat ons soort mensen - allochtonen - snel leert hoe je met dergelijke praktijken moet omgaan. En dat we dat toneelspel door hebben. Op een gegeven moment dan.
De enige die een beetje normaal doet, ook al is ie gemiddeld wat duurder dan anderen, is Frerik, de nederlandse aannemer hier. Levert hetzelfde werk maar met een hoop minder gedoe er om heen. Komt z'n afspraken in bijna alle gevallen gewoon na, en belt als er iets tussenkomt.
Want van dat gedoe eromheen daar wordt je af en toe totaal gestoord van. En daarvoor is het leven hier te aangenaam om
dat daar zoiets te laten vergallen. Frerik gaat in ieder geval de schoorsteenpijp plaatsen voor de nieuwe openhaard in onze huiskamer. Kwam ook weer met een no-nonsense offerte waarvan een kopie al op mijn buro ligt. Zo hoort het.

Het winterse landschap als uitzicht van de woonkamer, als nagift dan.

iPhone rvd

Iemand vroeg zich af wat je aan zo'n iPhone app kon verdienen. FF gegoogled:

http://www.iphoneappentrepreneur.com/2008/03/how-much-money.html

Dus die twee lopen leuk binnen voor de kerst. Het zij ze gegund, ga maar knallen jongens!

Overigens wil je weten hoeveel mensen er met dezelfde familienaam voorkomen als de jouwe?

Kijk hier eens: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/

De site is overbelast, maar af en toe kom je er in. Van mijn achternaam schijnen er maar 63 in Nederland te wonen. Het is een vrij zeldzame naam blijkbaar, nooit gedacht ;=) . Wellicht dat de meesten gewoon uit NL weggaan, nadat ze zich bewust zijn geworden dat ze er eigenlijk niets te zoeken hebben. In la douce France leven er al 153. Maar wereldwijd komt de naam ook niet al te veel voor. Gelukkig. En vraag me niet waar die naam vandaan komt want ik heb er geen idee van.

Vloer

Omdat meten is weten heb ik met een laserstraal ff gekeken hoe het verloop van de vloer is. En dat valt erg mee, over ruim 6 meter is het verloop iets meer dan 1 cm. Kijk maar naar de rode punt naast de bezem. Daar moet nog vanaf de hoogte van de laser.
En de voortgang? De zegswijze: langzaam maar zeker, is hier maar al te waar. Langzaam gaat't, en eigenlijk ook wel redelijk goed. De tegelaar komt zo rond 10 uur aanzetten maar werkt wel tot 1900 verder, dus het vordert. De eerste paar meter zijn ook al gevoegd, de tegels moeten nog schoongemaakt worden, maar het begint erop te lijken,. Klik op de foto voor een vergroting.
En ook al is het voegsel grijs, het lijkt wit. Komt door het gezichtsbedrog, toevallig was een dergelijk onderwerp op de wetenschaps kwis, zo zie je nooit te oud om te leren. En dat blijkt dan weer een kadootje te zijn want de donkere tegels komen prachtig op zo. We zijn nu op 2/3 genaderd. Gisteren heeft hij toch maar iets met gietcement gedaan want de dalen en toppen in de dekvloer werden hem toch teveel om met tegellijm op te vullen. Ach ja, eindelijk is het toch doorgedrongen dat vloeicement niet 4 cm dik opgebracht hoeft te worden. Maar dat pas nadat ik hem een zakje van de gamma had gegeven met dergelijk spul erin. En toen ging ie ervoor. Maar ja, improviserend met eigen fabrikaat, en DAT werkte toch net ff iets minder goed. Moet dan toch maar een aantal zakken bestellen bij Fannie dan kan dat de volgende keer mee. Want dat Egaline is echt wonderspul. En voor de nieuwe douche zal dat wel erg goed uitkomen, gezien de ervaringen en mijn kunnen van vloeren strijken.

Overigens over spulen meenemen uit NL. Het was de tegelaar ook opgevallen, dat NL-ers eigenlijk alles vanuit nederland meenemen. Zelfs tot op het metselzand toe, hoorde ik eens tijdens de cursus. Ergens deels wel begrijpelijk, want de naamgeving van materialen is op zijn zachts gezegd soms uiterst merkwaardig. Zelfs als je het letterlijk vertaald blijkt het toch nog een soort rebus te zijn! Wat is nu eigenlijk een Scie Sauteuse (letterlijk: springende zaag) in bepaalde gevallen mag je er ook nog penduleuse aan toevoegen. Of deze, is ook leuk: Scie égoïne (letterlijk: zaag hand) En deze dan ook leuk: clé mâle à six pans (sleutel mannelijk met zes vlakken). kijk onderaan voor het antwoord. Je kunt er in die gevallen niet eens naar gokken. Je weet't of je weet't niet. Vandaar dat ik hier een metertje catalogi heb zitten sparen, want mij pakken ze niet met een aanhangertje zand vanuit nederland. En dan zijn er de materialen waar je vertrouwd mee bent, en niet in die uitvoering te krijgen zijn hier, laat staan dat ze weten wat 't is, ook al heb je de vertaling te pakken. Om maar te zwijgen over het assortiment, maar da's een oudje. Wat doet een gemiddelde "bricoleur de dimanche" (zondag's knutselaar i.e. zondagsrijder) dan? Juist, net als de piepers, meenemen. Maar om nu ook deuren, spijkers, schroeven, deklatten, dakpannen, stopkontakten... mee te nemen, dat gaat, buiten dat het vaak net zo duur is bij de Brico, mij te ver.

A propos, de Brico, dacht dat dat wel leuk zou zijn om eens te zien hoe de brico er uit ziet. (binnenkort fotootjes van inside) Nadat er zo vaak over gezwijmeld is, OK het is een walhalla voor de gemiddelde knudtselaar. Maar buiten dat de kleuren anders zijn, kun je hier ook een grote gamma neerzetten. Alleen kun je hier zomaar een lasapparaat uit de stelling trekken, of een autogeen las set. Heb zelfs een MIG lasapparaatje gezien. Bij de gamma? Njet, ik bedoel maar. (update: sinds kort zijn ze lijkt het nu permanent tussen de middag open, en dat scheelt in de planning)
De kwaliteit? made in china, zegt dat genoeg? Hout is er echt tweede of zelfs derde keus, vol met knoesten en krom of getordeerd, maar wat is nieuw. Het echte professionele spul kun je alleen bij de handel voor professionelen krijgen, en dat is peperduur, maar zeer robuust gereedschap of prima materiaal. En daar krijg je alleen toegang als je de juiste papieren van inschrijving hebt, shit.

antwoorden: scie sauteuse = decoupeerzaag ; Scie égoïne = schrobzaag, eigenlijk betekent égoïne al handzaag, dus dat is dubbelop, echter hier wordt de elektrieke variant ervan aangegeven; clé mâle à six pans = inbussleutel.

Wat een taal, fascinerend.