Sniffer

Sniffer 3.0

Le Mouton Qui Rit heeft zowaar een eigen weerstation. Ook wel bekend als de "Sniffer", omdat het meer doet en gaat doen dan alleen temperatuur meten en zo. Er zit ook nog een sky cam in die elk kwartier een foto maakt van de bewolking. Na de laatste Sahara zandwolk is het beeld echter een beetje onduidelijk geworden ;=) En, er zitten ook nog eens wepsen in. Dus dat wordt spannend het zaakje schoon te krijgen.

Gedurende de laatste paar jaren is er steeds verder aan geknutseld. Frank heeft een mooie paal in elkaar gelast, Max en Sep hebben de paal van een psychedelisch jasje voorzien. Wim knoopte telkens het een en ander aan elkaar. Vorig jaar is door André alles intern een beetje gefatsoeneerd. Voor Wim en mij geldt al snel: het werkt, is goed. Vorig jaar hebben we de infra rood camera vervangen door een voor zichtbaar licht en groothoek lens, dat bleek achteraf geen goed idee geweest te zijn.

zichtbaar licht, groothoek

Rechtsonder in beeld zien we namelijk huizen en de zon zorgt voor overstraling. Daarom terug naar de IR (infrarood) cam met de oude beeldhoek van 53 graden. Zie hieronder.

IR camera, kleine beeldhoek

De Sniffer (ondertussen build 3.5) is anno nu voorzien van standaard functies als temperatuur,  relatieve vochtigheid, barometer en een sky cam. Ieder jaar wordt er aan gesleuteld, programmaś uitgebreid en sensoren toegevoegd. Vorig jaar moest er ook een windvaan/molentje bij komen. Maar ja, die molentjes schijnen het maar 3 jaar te doen en dan kaput! Dat moest anders kunnen, iets voor de eeuwigheid. Daar is het idee van een "bewegingsloze windvaan" uit ontstaan. Immers wat niet beweegt gaat ook niet snel kapot, als er tenminste degelijke spullen worden gebruikt. Zie elders in deze blog voor details. Het écht leuke van dit soort bezigheden is, vind ik dan weer, dat iedereen mee kan knutselen aan zo'n projectje. Dat is leuker en leerzamer. De jongens verven, de ander gaat aan het lassen, software wordt soms samen geschreven en met z'n allen knopen we de zaak vervolgens aan elkaar. Als het daarna werkt als verwacht is iedereen nadrukkelijk opgewekt. Anders zijn daar de lange winter avonden nog om uit te vlooien wat er nú weer fout gedaan is, om het mooier of simpeler te maken. 

wind vaan, build 0.3

Het prototype van de windvaan was echter nogal 'grofstoffelijk' en de PVC behuizing hield het dan ook niet zo lang vol. Daar komt build 2.0! Die is wat slanker met een RVS behuizing. We gaan het deze zomervakantie wéér proberen. Daarna kunnen we bekijken wat factoren als vorm, gladheid en hoogte doen met de meet resultaten.

windroos

Voor de windroos worden nu gegevens geslurpt van de meteo in Luxeuil-les-Bains, de luchtmacht basis hier vlakbij. Is een prima manier om eigen gegevens te chekken. Vreemd, de wind lijkt uit alle richtingen te komen.
Volgende plan: sensoren voor de lucht kwaliteit. Iets met fijnstof, CO2, NOx, etc. De meeste onderdelen liggen al in het projectbakje. Hoogstwaarschijnlijk komen die sensoren op de parking te staan, ja je zoekt het op. Anders is er ook geen lol aan als er geen enkel wijzertje uitslaat.

Uiteraard wordt er verbijsterend vaak gesleuteld aan de grafieken, de python (programma) code, hoe de gegevens opgehaald en verwerkt worden etc. Daarom staat aan de top van de how2do lijst uiteraard: KISS - keep it simple stupid. Niets is zo verbazend als je je eigen code na enige tijd niet meer herkent of bij Patokkel niet meer weet hoe je het een en ander in elkaar hebt gefrutseld. Documenteren is een permanente oefening ook. En, jawel, af en toe gaat het helemaal mis en kun je van begin af aan weer beginnen. Soms ploft er gewoon iets, gaan SD kaartjes naar de bittenbak of een ordinaire blatante fout. Lekker bezig zo. Beter dan achter de geraniums gaan zitten en keffen naar iedere voorbijganger.

Ruine en face

Parking

Putje af!

De ruïne tegenover ons ( Ruïne en Face) is finalement totaal uitgegumd van de aardkloot. Als je erover nadenkt, is dat een beetje bizar. In dat huis zijn veel kinderen opgegroeid, mensen dood gegaan en dingen gebeurd.  Alsof al die dingen niet meer gebeurd zijn nadat alles plat gemaakt is. Een van die kinderen, nu een oude man, stond tijdens de sloop nog met ons te praten. En of ie een klein aandenken van diens ouderlijk huis mocht meenemen. Tuurlijk, ruim maar op. Rap daarna kwam ie met een aanhangertje terug en de oude voordeur werd ingeladen. Cool! Staat er als een verlopen monument een oude half vermolmde deur diens laatste houtvezels te verliezen op het erf van die man. Uit den aard, de sloop ging niet echt van een leien dakje. Het heeft een paar jaar doorlooptijd gekost. Aannemer die ziek werd, andere aannemers die de zaak probeerden te flessen ("prix pigeon"), aannemers die gewoon geen kik meer gaven na het tekenen van een offerte. Dat laatste is wel het meest bizarre. Teken je de offerte, dan blijkt het werk gewoon niet meer uitgevoerd te willen gaan worden. Het zijn ook wel rare tijden. Na lang getrek aan een aannemer  begon vervolgens de zoektocht naar een nieuw betrouwbaar figuur. Uiteindelijk is het deze maand allemaal toch goed gekomen. Nu is het aan ons om er iets moois van te maken. We vinden het nog wel een beetje kaal dat parkeer terrein. Maar de eerste gasten vinden het al prachtig. Zelfs een toekomstige buurman die de ruïne nog herinnerde vindt het wel wat geworden. Nu nog een truuk bedenken om die man tussen z'n oren te krijgen dat het geen publiek parkeer terrein is. 

Landscaping

De eerste landscaping is inmiddels begonnen en de plantjes staan te trappelen om met hun voeten in de aarde geperst te worden. Volgende stap, beetje de grondstructuur aanpassen, schapenstront erdoor en worteldoek erover. Met de overgehouden stenen van de oude muren worden een soort van terrasjes gemaakt om de zaak speels te houden. Niet te wild en een beetje organisch. Volgens de kenners moet je ook niet alles meteen volstouwen met groen, want dan ben je later alleen maar aan het rooien. Klopt, uit eerdere aangelegde tuinen groeide ook van alles in en over elkaar als je niet ingreep. Een tuin als zoiets schijnt  stapje voor stapje te moeten groeien. We gaan dat denk ik over meerdere jaren uitsmeren. Ieder seizoen aankijken wat het wordt en dan iets bijplanten is beter. Met de achtertuin hebben we dat ook zo gedaan. Zo'n  10 jaar later heb je dan waarschijnlijk min of meer wat je in je hoofd had zitten aan beplanting en inrichting.

Oekraïne

Het komt dicht bij je als er een brief van de burgemeester op je tafel ligt om toch vooral spullen en of voeding te doneren voor de vluchtelingen uit Ukraïne. Natuurlijk zijn we een doos vol met bullen aan het gooien. Je moet elkaar helpen. Blijken het voornamelijk vrouwen met hun kinderen te zijn, de weg op, richting onbekend. Huis en haard en je partner achter laten met het gebulder van de kanonnen in je oren is bijzonder traumatisch, dat gaat nooit meer uit je hoofd. Het is ook geweldig dat er zoveel respons in Europa is om de Oekraïners te helpen. Uiteraard zitten de praatpoppen in de verschillende regeringen alleen maar dát te doen: praten. Wat scheepsladingen plofdingen erheen sturen is dan weer lekker verdienen, maar hoe gemakkelijk is dat. Waanzin! De anti geweld mens in mij zegt: niet doen. De rationale in mij zegt: als je deze clown niet stopt, nu, dan ligt de hele wereld da'lijk in de puin. Waarna de mensheid weer opnieuw mag beginnen een beschaving op te bouwen. En dan kun je net zo anti geweld zijn als je wilt maar dat helpt dan niet echt. Het belang van het ras gaat voor die van het individu. Simpel.

Vanochtend stond in de krant dat NL meer dan 105 miljoen in een enkele avond had gedoneerd maar FR 'slechts' 8 miljoen. Nu is 8 miljoen ook een behoorlijk bedrag. Wellicht geeft dat verschil ook de hechtere band tussen .ua en .nl aan. Hopelijk gaat al dat geld terecht komen bij de mensen en komt er geen eindeloos gemekker over wie wat wanneer waarvoor en hoe mag besteden. Want dan blijft het geld gewoon op de bank staan net als voor die aardbeving voor Haïti waar miljarden gewoon niet besteed (kunnen) worden.